🔼🔼🔼🔼
چند روز پیش مراجعه ی جوانی داشتم.
دختر زیبایی که قصد ازدواج داشت پاک و نجیب.
روی صندلی آرام نشست و سوالاتاش را پشت سر هم میپرسید اطلاعات کافی نداشت و من سعی کردم با حوصله تک تک سوالاتش را جواب بدهم.
نگاهی به زمین انداخت و یکدفعه پرسید :
مامایی دکترا نداره.
تعجب کردم تجربه ی پاسخگویی به این پرسش را نداشتم .
به سرعت پاسخ دادم بله ولی هنوز کامل و قطعی نشده .
کارتم رو نگاه کرد و گفت جسارتا شما با مدرک کارشناسی تونستین مطب بزنید.
نگاهش نکردم شاید طفره رفتن بدترین واکنش بود.
جواب دادم بله گلم البته من نزدیک به 200 زایمان گرفتم تا اجازه کار داشتم در شهرهای بزرگی مثل تهران امتیاز، معدل ،سابقه ی کاری و شرایط بسیار زیادی برای مجوز مطب لازم است.
باز سکوت کرد و پرسید خیلی ببخشید مگه شما چند سالتونه.
خندم گرفت اگر سنم رو میدونست شاید قضاوتش کامل میشد ولی باز سریع تصمیم گرفتم گفتم من متولد 68
اینبار او خندید گفت: حتی از من هم کوچکتری .
بحث رو عوض کردم و به درمان پرداختم.
حس غم و در او دیدم.
ناراحت بود
من هم ناراحت
. به خودم گفتم کاشکی جواب نمیدادم
کاشکی طفره میرفتم
کاشکی جملات از پیش آماده شده داشتم.
کاشکی میدانست چه شبهایی که نخوابیدم
کاشکی میدانست موفق بودن به مدرک نیست به سن نیست.
... من دکتر نیستم من ماما هستم....
..
جمله ی آخرش را هم مینویسم
"خب خوبه با کارشناسی بیای مطب بزنی کلاس دکتر و هم داره"
...
من درون این جامعه هستم ،ریشه ی من فرهنگم و عقاید مردم است.
من ماما هستم و مورد قضاوت قرار میگیرم
همکارانم مرا با سابقه کار میسنجند.
مراجعینم مرا با سن و مدرک تحصیلی.
من جوانم و پر از انگیزه ،من شوق دارم ذوق دارم ولی ناراحتم قلبم درد میکند.
تا کی قلبم درد بگیرد ..
نه تک تکمان تغییری کردیم نه فرهنگمان را تغییری میدهیم.
هیچکس تغییری نکرده ولی من هیچکس نیستم .
توام هیچکس نباش.
#بما
مرجان ساسان فر
کارشناس مامایی
https://www.instagram.com/p/BFyRV0_vwxH/
